AGA foruis van het kindertehuis
op Schiermonnikoog.
Foto`s staan niet op jaartal.
Marktplaats
De kinderen kregen iedere dag hun eten gekookt op dit fornuis.
Achteraf kregen wij hem gratis.
Bedankt Jasper Talsma te Winsum
LINK naar kinderen op Schiermonnikoog.
De bleekneusjes, 3794 keer bekeken
Advertentie uit 1920
16-6-1922
16-6-1922
Wachten op de veerboot, om de kinderen te vervoeren naar hun Vakantiekolonie St. Egbert
14-08-1922
05-09-1924
25-07-1925
15-5-28
Brood ligt gesmeerd op het aanrecht
12-09-1928
19-5-31
15-9-31
13-1-36
2-4-36
Annie Luijbregts; Enkele jaren geleden heb ik nog een boekje gekocht op Schiermonnikoog van de reünie van 1995
31-5-39
Krantenadvertentie van 12 september 1945
Jongens en meisjes kwamen nooit met elkaar in contact
2-4-49
Spannend, zuster maakt de foto.
Led Mols
15-9-51
Eetbare voedselresten werden op gehaald voor varkensvoer.
1951
2019
27-12-1952
17-8-54
Foto; Led Mols
Jeanny-hans Verschoor Ik denk 1955
7-7-56
Duinen en de zee, een geweldige ervaring.
Brief met geld duikt na bijna 43 jaar op.
Leeuwarden 28-05-2001
Bij de verbouw van het voormalige rooms-katholieke koloniehuis Sint Egbert op Schiermonnikoog is een brief gevonden met twee papieren guldens. De brief, geadresseerd aan de toen zesjarige Antoon de Graaf, is op 1 juli 1958 in Eindhoven verstuurd door zijn oudere zuster. Antoon verbleef destijds als ‘bleekneusje’ zes weken op het eiland. Vorige week heeft de nu 48-jarige Brabander de brief persoonlijk afgehaald op Schiermonnikoog. ,,Beste Antoon, het is al weer een week geleden dat je iets van je liet horen. Je zit natuurlijk op je twee gulden te wachten. Ik weet bijna niet wat ik moet schrijven. Jij schrijft toch zo weinig. In elke brief stel je vragen maar je hebt er nog geen één beantwoord”, schreef de zus. Antoon heeft de vragen nooit beantwoord en hij weet ook niet meer hoe hij destijds zonder de twee gulden de vakantie is doorgekomen. Eigenaar Jasper Talsma van het koloniehuis vond de brief ruim een jaar geleden toen hij een deel van het voormalige vakantiehuis verbouwde ten behoeve van zijn rariteitenkabinet Gribus. De brief lag achter de betimmering van een wand. Hij zocht in de omgeving van Eindhoven naar de familie De Graaf en vond onlangs in het Brabantse Nunen de Antoon van de brief. Vrijdag heeft de ontvanger eindelijk zijn brief gekregen en de inmiddels waardeloze bankbiljetten van een gulden. Talsma heeft hem een rondleiding gegeven. Volgens De Graaf werd het koloniehuis destijds geleid door strenge ‘zusters’, maar hij wil toch niet aannemen dat een der nonnen de brief opzettelijk heeft verborgen. Hoewel hij ook geen andere verklaring weet te vinden.
Bron: Leeuwarder Courant
Marij Van de Put Deze foto’s zijn van, ik denk, 1965. Wij gingen er op kamp met Terra Nova, jeugdkamp. Het was dus toen geen herstellingsoord meer
19-11-65
Marij Van de Put Wellicht herkend iemand er iets van?
07-04-1966
9-5-66
Foto; Joop Somers
19-5-196
Foto; Joop Somers
18-5-66
Foto Froukje Cleton 1967
11-9-81
Foto; Joop Somers
19-09-84
Foto; Joop Somers
27-10-84
Foto; Joop Somers, Tandjes poetsen en naar bed.
28-11-73
1983
22-2-1986
21-5-1988
14-1-89
9-2-91
5-10-94
Kapel staat naast het kindertehuis
RK Kapel St Egbert
Ieder kind was muisstil en luisterde.
Interior of the St. Egbert Chapel on the island of Schiermonnikoog, the Netherlands. This is the most northern Church in the Netherlands and was built in 1915
Foto van de Badweg jaren ’20 vorige eeuw met RK kerk — bij Badweg, Schiermonnikoog
2015
Facebook opmerkingen;
Betsie van Drent
Oproep. Al eerder schreef ik een stukje op deze Facebook site. Inmiddels heb ik de brieven gevonden die mijn zusje en ik vanuit Schiermonnikoog hebben geschreven. Ik zie in mijn herinnering een huis voor ogen maar dat is veel kleiner dan ELIM. Wij waren in Het Dorpshuis. De brief die ik nu lees is van 14 juli 1946. Mijn zusje Rietje schrijft: “We zitten met z’n tweeënveertigen te eten., 33 kinderen en 9 leidsters. Mevr. Efferink is onze kampmoeder. Dan is er nog mevr. van Eyk (tante Marry) , meneer en mevr. Hofman met hun zoontje Robbie, meneer en mevr. de Beer. En Corrie Davelaar en Tiny de Groot. Vroeger heette dit huis Slot Rijsbergen, nu Het Dorpshuis.We hebben haast allemaal een bijnaam hier, ik heet Kwebbel. Als we ’s avonds naar bed gingen moesten we een trap op en boven gingen de meisjes de ene kant op en de jongens de andere kant. ’s Middags moesten we altijd rusten op het grasveld, dan schreven we brieven naar huis. We slapen met 6 meisjes op een gezellig kamertje. We hebben nog een luikje ontdekt op de vloer. Als je het deksel er vanaf haalt zie je drie gaatjes en dan kon je de kamer beneden zien. Ik ben heel benieuwd in welk huis wij geweest zijn. en dat daar nog een foto van is. Ik heb wel een foto maar dat is van het Gemeentehuis. De dominee heette Rook. En hoop dat u die dit leest een beetje meer duidelijkheid hebt. Wat ik wel weet is dat we een heerlijke tijd hadden op Schier. Ik heet Betsie van Drent, woon in Koudekerke op Walcheren, dichtbij Vlissingen en de zee. Mijn e-mail adres is evandrent@zeelandnet.nl
José Rijnen Ik vond het vreselijk in het koloniehuis als ik moest overgeven van die aangebrande karnemelksepap moest ik het weer opeten ik zat in St.Jozef op Schiermonnikoog
Annie Bax Hier heb ik de angst voor onweer van gekregen, van die vuurtoren,
Piet van der Pennen Ik Margriet mols verbleef in de jaren 50 er diverse keren in st Egbert. Best leuke herinneringen en s`avonds werd voorgelezen uit een boek over noormannen. Weet iemand de titel van dat boek.
Annemie Tabbers ik heb ook in koloniehuis St.Egberts geweest was ik 6 of 8 ben nu 65 jaar het was 2 keer 6 weken ik was er graag maar ik lusten geen pudding met vel en die pap ook niet en nu nog steeds niet ik griezel er van brrrrr ik weet nog dat ik er met pasen was wand ik liep met zo.n tak en het strand en een hele diepe kuil een apen kuil.
Jeanne Pibiri-Brocken Ik ben er ook geweest maar weet t jaartal niet meer uit mijn hoofd.Bbbbbbrrrrrrrrr,de pap en de melk met vellen,die heb ik vaak uitgekotst.Ik zat er ook met Palm Pasen,dat weet ik nog wel en heb toen met zo,n tak rond gelopen.Ook mijn blokfluit werd opgestuurd en heb daar veel op gespeeld.Ik zat daar met Lia Schreurs en Ton v.d.Staak,verder weet ik me er niet veel meer van te herrinneren.Ben nu bijna 67 jaar.
Aniela Wojda Ik weet ook dat mijn broer met een stel jongens was weglopen en in een bunker bijna de hele nacht hebben gezeten ik heb er dikwijls op de gang moeten staan en bij de kl kinderen moeten zitten omdat ik geen PAP luste
Ton Vialle In 1961 heb ik er ook 6 weken moeten verblijven i.v.m. bronchitis, Ik heb er geen leuke tijd gehad er was een zeer streng regime hoofdzakelijk van zusters. Ooit uren met m’n eten blijven zitten tot ik het op had.Op het moment dat ik er was heerste er ook een konijnen ziekte genaamd Myxomatose en het was in de winter herinnering is koud, nat, donker en eng. Ben niet op de hoogte geweest van een reünie was er ook zeker niet naar toe gegaan
Annie Diepens Volgens mij hebben we bijna allemaal een trauma van “stijve pudding met vel”. Ik weet ook nog dat we iedere dag vitamine C tablettjes kregen. Ik had toen nog een onderjurk aan en daar zat een zakje op, daar stopte ik die tabletjes in en gooide ze nadien in de wc. Verder heb ik wel hele goede herinneringen, vooral in de week tussen het gaan van de groep en het komen van de nieuwe groep dan werd je extra verwend.
Jeanny-hans Verschoor Ook ik ben daar 6 weken geweest ! Was niet echt een pretje , Het is gebeurt dat iemand zijn eten op had ,daarna moest overgeven ,en vervolgens dat weer moest opeten !
Lilian Hooghuis DeKoker At the age of 6 years in 19-51 at Easter time, I spend 6 weeks at St Egberts. My memories from that time are not the best. O so long ago !!
Toosje Graft Ik ben 67 jaar en was 7 jaar toen in van uit Tilburg op de trein werdgezet en jjullie verhalen zijn hetzelfde als de mijne en ben er ook 6 weken geweest heerlijke pudding en de vuurtoren. Ik ben een aantal jaren geleden nog eens terug geweest en heb daar met een zuster foto’s bekeken en een waardevolle gesprek gehad en een mooi boek met vooral veel foto’s van mensen die in dezelfde periode waren dan ik.
Ria van der Waal Ik was ook in Vierhouten, in 1953. Zelfs 2 perioden = totaal 13 weken aaneen gesloten. GGGRRR. Weet iemand hier iets van? Heel grappig, ik herinner me enkel de naam “Kees Oerlemans”…en de heerlijke geur van het dennenbos. En de vieze soep waar we allemaal ziek van zijn geweest
José Rijnen Ik ben hier geweest in 1952 heb geen fijne herinnering er aan ik moest een keer aangebrande karnemelksepap eten moest overgeven en weer opeten zo was dat in die tijd
Rikki Secci Ben hier geweest in 1953 en in 1957 ik heb er mooie herinneringen aan. Meschien komt dat ik de eerste keer erg jong was, vier jaar . Ik had er een vrindje, ik weet zijn naam nog, Keesje , hij zat in het groepje van zuster Rietje en speelde altijd met mij. De Beren en Apenkuil, de witte ronde huisje in de Duinen, waarvan ik dacht dat er kabouters in woonde. Op de slootjes schaatsen en glijen, de wandelingen naar paal 12 het bezoek aan de Vuurtoren de klim naar boven. In de vroege morgen naar de kapel, naar de Kerststal staren, de geur van de Kerstboom opsnoof , ik denk er altijd weer aan met Kerst als Ik de boom optuig . De laatste week naar het soevenierwinkeltje op de hoek, om een kadootje te kopen voor je ouders. Al liep deze eerste logeerpartij niet prettig af. De bruine kartonnen koffertje ingepakt, mijn blauw korenblauw jasje aan, strik in mijn witte haartjes, mijn zwarte lakschoenen met bandje over vree met knop op de zijkant van mijn blinkende schoentjes, Ik had ze heel die weken niet gezien! Waar mijn zus was? Ik zie haar niet staan op het binnenplein, het overkapte plein met de plafuizen, wat Ik toen raar vond? Binnen lagen toch matten ! Toen moesten al de kinderen hun jasjes uit doen, en nog eens 6 weken blijven. Er was deffentrie uigebroken, en mijn zus was ziek. Ik zie haar nog staan, als meisje van 6 boven op de vide, huilend en zo alleen. Zij vond het nooit leuk daar met die vieze gortepap met splinters, het oude brood s’Morgens bij de havermoutpap, die Ik weer wel lekker vond. Mijn zus vond het prikkelige paardedeken vreselijk, en wilde in de middagrust niet tussen slapen, huilen verdrietig zijn, ze moest met bed en al op de gang. Ze haatte St. Egbert , verdomme moesten we weer in 57, dat was voor haar weer een hel, voor mij niet, Ik pikte met Kerst de bruine boon uit de pudding, de vel hoefde Ik niet. Ik mocht zwarte koning zijn in het toneelstuk. Laatst vond Ik nog een oude bruine envelope met het logo van St. Egbert, met een tekenining van mij toen Ik vier was, en een brief die ik schreef aan mijn ouders. Een brief met uitgeknipte Donaldduckplaatjes , dat deden ze veel op het toen koude winderige Schiermoonikoog
Toos Smulders ik ben er 3x geweest laatste keer met mijn buurmeisje Yvonne Hosmens. heb daar een reuze tijd gehad. de pudding was ietz minder.
Aniela Wojda En elke avond werdt er een stukje voorgelezen van Remi alleen op de wereld. 😥😥😥
Jeanne Pibiri-Brocken Heb er ook gezeten maar weet niet meer in welk jaar.Was daar samen met Lia Schreurs en Ton van de Staak.Pap en melk met vellen eten waar ik van moest kotsen.Als ik de kans had gooide ik het onder de tafel weg.Met z,n allen in een grote douche en die nonnen stonden maar te kijken,bahbah.Wat was ik blij met mijn pakketje van thuis waar mijn blokfluit en snoep in zat.Met palmpasen mocht ik met de paastak voorop lopen,dat zijn de dingen die me bij zijn gebleven
Jose de Jong Ik was te mager , maar toen ik naar huis ging woog ik nog minder
Rikki Secci Ik weet het liedje nog , dat ik er leerde 🎶Twee olliebollen met witte schortje voor die gingen hollen, de hele wereld door😄🎶wie kan het liedje ook? 🎶
Aniela Wojda Ken jij wladzio lapkowski díe was met een stelletje andere jongens weggelopen en hadden zich een hele dag in een bunker verstopt.
Marianne Vialle ik ook 2 x 6 weken vond het verschrikkelijk daar bah bah als je je eten niet op at knepen ze je neus dicht en gooide ze het zo naar binnen. yoghurt met pruimen en smorgens pap lust het nog steeds niet.
Anneke Van Vliet van Erven Heb daar goede herinneringen aan vooral die grote schelpen op het strand en de vuurtoren waar je in mocht!
Marijke Naaijkens ”de zuster kleed ons op zondags weer aan zodat wij gezond weer naar huis mogen gaan” dat lied is me tot heden bijgebleven
Cor Lauwerijssen Cor Lauwerijssen
15 februari om 14:16
In de jaren voorafgaand aan de plaatsing bij de fraters van Huize Nazareth had ik last van ernstige bloedarmoede. Op mijn vijfde vertrok ik daarom naar een gezondheidskolonie op Schiermonnikoog. Mam moest zich met mij melden op het oude Tilburgse station waar ik na controle van de checklist voor het eerst van mijn leven met heel veel andere kindertjes op de trein werd gezet. Stervensdruk was het daar. Op het moment dat de trein zich in gang zette probeerde moeder nog snel een papieren zak met sinaasappelen door het geopende raampje aan te geven. De zak scheurde echter open en de sinaasappeltjes rolden over het perron waar ik mijn moeder met betraande ogen steeds kleiner zag worden. Op het eiland Schiermonnikoog stonden destijds twee koloniehuizen. In welk van de twee ik verbleef weet ik niet maar het Roomse ligt het meest voor de hand. Elk jaar logeerden daar zo’n 700 kinderen om aan te sterken. De gezonde zeelucht en de vele pap die je verplicht moest eten zouden daar wel voor zorgen. Je werd aangemeld op advies van de huisarts wanneer je net zoals ik last had van astma, bronchitis of wanneer je te mager werd bevonden. Met alle drie de aandoeningen was ik gezegend. Dat ik ook de hart en vaten problematiek had geërfd wist ik toen nog niet. Nog niet eerder was ik zo lang van mijn ouders gescheiden. De kinderen van mijn leeftijd hoefden daar niet naar school. Men ging dagelijks wandelen of spelletjes doen. Ik herinner me dat we knipten en plakten en slingers maakten. Veel van hen hadden ongetwijfeld net zoals kleine Cor last van pijn in de onderbuik. Na bijna 3 volle maanden in plaats van de afgesproken 6 weken, door heimwee aan het bed gekluisterd te zijn, mocht ik eindelijk naar huis. Vanwege een hevige storm kon de boot die dag niet varen en moesten we een nachtje langer blijven. Enkele jaren later toen ik alles begreep werd dit verhaaltje nog eens aangehaald. Echt aangesterkt kwam ik er niet vandaan, eerder zwakker. Wat was ik blij toen ons mam mij weer in haar armen sloot en we weer naar de Beekse dijk 125 huiswaarts gingen. In 1972 stopte men met deze gezondheidskolonies omdat de kneusjes blijkbaar op waren. Heb jij ook ervaringen met een gezondheidskolonie? Laat het weten
José Rijnen Ik zat er in 1952 /12 jaar oud en moest aangebrande karnemelksepap eten ik moest overgeven maar ik mocht niet van tafel tot het op was ja overgeefsel
Ingrid Brouwer; Wie (her)kent de vrouw met de bril op deze foto’s?
Zij werkte in 1954 bij het vakantiehuis St. Egbert op Schiermonnikoog en was van Amelander afkomst. Ze was familie van de de Jongs van de Kardinaal volgens eigen zeggen. De persoon die met deze vraag bij mij kwam was in 1954 6 weken in dit vakantiehuis en bewaart goede herinneringen aan “zuster Henny”.
Bleekneusjes op het eiland
Door Peter Horvath
In 1915 werd op het eiland de St. Egbert kapel gebouwd (nu nog steeds te zien op het eiland). Naast de kapel werd in 1922 een vakantiehuis gebouwd dat dienst deed als rooms-katholieke vakantiekolonie en deel uitmaakte van het complex van Sint Egbertus (foto onder). Tot 1967 bleef het dienstdoen als vakantiekolonie. Vele ‘bleekneusjes’ hebben hier een tijd doorgebracht. Een van hen vertelt hieronder zijn verhaal. Een tweede vakantiekolonie op het eiland was ‘Elim’, eveneens in 1922 gebouwd maar dan door de Protestantse kerk (zie verderop deze pagina).
Onder: Krantenadvertentie van 12 september 1945.
Het verhaal van Peter in vakantiekolonie St. Egbertus
Als Haags bleekneusje van 10 jaar moest ik maar eens naar een vakantiekolonie. En dan heb ik het over het jaar 1952. Gelukkig hoefde ik niet alleen, want ik ging samen met mijn oudste broer. Ik was weliswaar een oorlogskind, maar ik was niet ondervoed of zo. Ik kom uit een groot gezin van negen kinderen en denk dat mijn moeder – die weer eens in verwachting was – rust nodig had.
De reis naar Schiermonnikoog was een belevenis, want ik ging voor het eerst in mijn leven een lange treinreis maken. Ik geloof nog per stoomtrein, helemaal vanuit Den Haag naar Groningen. In Groningen stapten wij op een bus en in Oostmahorn begon de bootreis. Ook dat was een bijzondere eerste ervaring. Ik vond het in ieder geval zeer avontuurlijk.
Het was juli of augustus en ik was op Schiermonnikoog op mijn plek, want daar was de vrije natuur, het brede strand en de ongerepte duinen; ik vond de natuur overweldigend. Ik kende de duinen bij Den Haag wel, maar daar stonden overal bordjes ‘Verboden Toegang’.
Onze groepsleidster was zuster Dora Nienhuis uit Groningen en aan haar heb ik goede herinneringen. Zij was voor haar groep een moederkloek, wel streng maar met een klein hartje, want na zes weken verblijf – toen haar groep naar huis ging – vloeiden haar tranen behoorlijk.
Het eten was eentonig maar niet slecht en als je iets niet lustte hoefde je dat nooit op te eten. Ook kan ik me niet herinneren pap met klonten en melk met vellen te hebben gegeten. Het zal echter wel zo zijn dat ik niet veel moeite had met het eten omdat ik uit een arm gezin kwam waar geen luxe was.
We konden slapen zoals we wilden, op de rug of op de zij, maar we moesten wel vroeg naar bed. Vervelend vond ik de verplichte middagrust. Bedplassers zullen er wel geweest zijn, maar ik heb nooit gemerkt dat deze kinderen werden gepest of vernederd. Ieder ochtend moesten wij wel naar de kapel voor de Heilige Mis en dat had ik van huis uit niet meegekregen.
We waren eigenlijk altijd buiten en we bouwden samen met zuster Dora een prachtige hut in het bos waar wij erg trots op waren. In die tijd waren de boekjes van Kapitein Ron en Erik de Noorman heel populair en wij speelden de verhalen met overgave na. En omdat vechten daarbij ook voorkwam, liepen wij soms wel met schrammen en bulten rond. Af en toe mochten we ook in zee zwemmen en ik was dat wel gewend en kende de gevaren van muien en van de ebstroom. De meeste andere jongens kenden de gevaren niet en zuster Dora hield ons daarom altijd nauwlettend in de gaten en stond klaar als het moest om de golven in te springen.
Er waren ook meisjesgroepen in St. Egbert maar voor ontluikende liefde was geen plaats. Wij zagen de dames in de dop alleen maar in de eetzaal. St. Egbert was een katholiek tehuis maar er waren gelukkig geen nonnen. Heimwee heb ik nooit gehad, hoewel ik blij was om na zes weken weer naar huis te kunnen gaan. ik hoopte nog een keer naar een vakantiekolonie te mogen gaan, maar ik denk dat ik al vrij snel te oud was. Natuurlijk heb ik veel negatieve verhalen gelezen over vakantiekolonies en ik geloof die verhalen. Ik heb kennelijk veel geluk gehad.
Hieronder: Advertentie uit 1920
Collectie Stadsarchief Amsterdam: personalia Algemene kenmerken Toegangsnummer: 30579
2596 Ebbinkhuijsen, C. (1943-); Correspondentie van C. Ebbinkhuijsen met haar ouders, oma, juf Verwoerd en vriendin voor en tentijde van haar verblijf in het R.K. Koloniehuis St. Egbert te Schiermonnikoog 1955 – 1962 1 omslag
vanaf 11-05-2013
https://www.schierweb.nl/bezienswaardig/kerken-op-het-eiland/
https://www.reliwiki.nl/index.php/Schiermonnikoog,_Badweg_69_-_St._Egbertkapel
https://www.schierweb.nl/verhalen/bleekneusje-op-het-eiland/
http://www.fotonoord.com/SCHIERMONNIKOOG/cpg15x/displayimage.php?album=54&pid=5986#top_display_media
http://www.oudschiermonnikoog.nl/