De spoorpont over het IJ
Distelwegveer
Link ; Geschiedenis Amsterdam Noord
De spoorpont over het IJ in Amsterdam
Op bovenstaande foto zie je de belangrijkste spoor verbinding voor Electrozuur.
Personeel uit de stad ging via de voet/auto pont ( onderaan rechts)
De goederenstroom werd veel verzonden via het spoor, als de wagon geladen was vertrok deze naar de kade, vanwaar het op een trein-pont reed.
Op de foto zie je het spoor bij het water uitkomen ( onderaan links)
Telegraaf 29-12-1912
1915
Algemeen Handelsblad 20-01-1914
Algemeen Handelsblad 20-02-1914
1915 Distelwegveer
Spoorpont
Vanuit de Rietlanden werd ook het raccordement Distelweg aan de overkant van het IJ bediend. Deze bediening vond plaats met een zg. spoorpont.
Omdat het raccordement Distelweg niet per spoor bereikbaar was bracht de HSM in 1914 een goederenpont in de vaart om wagens over te zetten vanaf de Rietlanden.
Na de Tweede Wereldoorlog heeft dit vervoer in de jaren vijftig en zestig een grote vlucht genomen en werden achtereenvolgens de nieuwe Spoorpont II en III in de vaart gebracht.
Op de eerste overtocht van de dag ging er een locomotor mee voor het rangeerwerk op het raccordement; met de laatste vaart keerde deze terug naar de Rietlanden.
Door de verplaatsing van de fabrieken liep het aantal te vervoeren wagens terug en werd deze unieke vorm van spoorvervoer op 28 april 1983 beëindigd.
De pont kwam in 1915 in dienst bij de Hollandse IJzeren Spoorweg Maatschappij
In aanaanbouw, aansluiting Distelweg met de pont
Afbeelding van de spoorpont van N.S. voor het overzetten van goederenwagens tussen het goederenstation Amsterdam Rietlanden en Amsterdam Noord. Dit is station Rietlanden.
Algemeen Handelsblad 10-10-18
1920
Rotterdamsche nieuwsblad 27-11-1926
Spoorwegpont vanaf de Distelweg rond 1930
Spoorpont vervoert vanaf de kop emplacement Rietlanden wagons naar Amsterdam Noord. Vooral Ketjen had veel spoorvervoer. Uiteindelijk waren er 3 ponten in exploitatie bij NACO.
1 jan. 1930
1932 overzetten van goederenwagens naar en van het goederenstation Rietlanden te Amsterdam
model bouw naar het model van 1930
foto Rudolf O’Bryan
Publikatie nov. 1933
Cokes voor Electro
Cokes voor Electro
50 meter lang
Eén van mijn eerste klussen was het kotteren van schroefassen. Dat was heel primitief, maar daar hebben we nog wat verbetering in aangebracht. Dat was voor een spoorpont, daar hebben we er twee van gemaakt (zie foto). Die voeren van de Distelweg in Amsterdam-Noord naar de overkant met een trein. Dat schip was 50 mtr. lang en de motor stond in het midden. Zo’n as moet heel exact aansluiten dus moet je een manier voor het kotteren verzinnen om precies op nul uit te komen. De boten zelf zijn bij de scheepswerf Vooruit gemaakt.
Maar de firma ging failliet. En het bedrijf werkte veel voor Holland Launch met Willem Zwolsman, een keiharde zakenman. Hij werkte voor Kromhout motoren, maar als hij een motor verkocht liet hij er meestal meteen een schip omheen bouwen. Dat viel slecht bij Kromhout en in 1950 is hij in Zaandam begonnen met een ontwerpbureau samen met zijn zoon Jan en een neef Klaas Jan Zwolsman, een uitstekend scheepstekenaar.
De Waarheid 07-01-1953
De Waarheid 21-01-1953
pont aan het eind van de Distelweg 1953
De waarheid 16-12-1954
De waarheid 04-02-1957
Heien eerste paal derde IJ pont verbinding door Mr. Van Wijck
7-7-1955
16-2-1957
aanbouw aansluiting Distelweg
1957 Amsterdam Veerverbinding Tasmanstraat naar Distelweg
De oprijbrug van de spoorpont naar Amsterdam Noord genomen vanaf De Rietlanden
De oude spoorpont over het IJ in Amsterdam. Uit Nieuw Spoor, de koppeling uit 1957
Dit is van af de Distelweg genomen
Derde pontverbinding Tasmanstraat-Distelweg 1957
1959 Amsterdam Veerverbinding Tasmanstraat-Distelweg
Op de spoorpont vaart ook een locomotor uit de serie 200-300 mee. coll. spoorwegen-HU archief, datering 03-06-1963
Foto, Wim Beerman
16-2-57
Amsterdam Noord raccordement Distelweg 1957. Het oprijden van enkele goederenwagens op de Spoorpont.
1957
Een curiositeit zijn de afsluitbomen op de spoorpont over het Amsterdamse IJ.
De bomen hadden hier duidelijk de functie van stootjuk
Wat gegevens over de Spoorponten te Amsterdam .
De foto van wrijfhout 5808 . Dit is de Spoorpont 1 . De pont heeft dienstgedaan van 1914-1957 Laadvermogen ongeveer 125 ton oftewel een wagen gewicht van 40 ton . De pont is gebouwd in opdracht voor de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij. En na de fusie met de andere spoorwegen, overgegaan naar de NS . De voortstuwing was een dieselmotor van Nederlandsfabrikaat .
In 20-2-1957 werd spoorpont 1 vervangen door Spoorpont 2 . Deze was ontworpen door bouwbureau De Groot uit Bloemendaal en gebouwd door scheepswerf Vooruit te Zaandam. Laadvermogen 275 ton, wagengew; 65 ton . Uitdienst 1969 of 1970 . Snelheid 8 knopen, 2 schroeven die onafhankelijk gebruikt werden, de 2 roeren ( aan beidezijde 1 ) zijn met elkaar gekoppelt. Spoorpont 2 kreeg uitbreiding door spoorpont 3.
In de huidige wijk Sporenburg, tussen de ertskade en panamakade lag voorheen het spoorweg rangeerterrein Amsterdam Rietlanden. Op de kopsekant van deze wijk was de aanlegsteiger van de spoorpont ( verlengde hengelstraat ). De pont voer dan naar de pontsteiger Distelweg. De sporen lagen in de Distelweg en Asterweg. De bedrijven die daar bedient werden waren; Zuurstof & acetyleen Electrozuur; fabr; Harmsen Steenhouwerij; Du Croo & Brauns; Chemie Ketjen; Ned Plantenboter Fabriek; verder kleinere bedrijven via de los-en laadweg . Op de eerste pont gingen 2 goederenwagens en een locomotor ( Kleine diesel-elektrische locomotief, max snelheid 30 Km/u ). Daarna naar behoefte ,maar het aanbod was soms zo groot dat de beide ponten tussen 6 en 12 uur constant werk hadden met lading naar noord en middags/avonds alles weer retour.
De ponten hadden een nautische bemanning van de NS dochter Rederij Koppe. Het rangeerwerk werd door NS personeel gedaan .
Er deed zich een verhaal de ronde, dat op een goede dag de pont niet aan de pontsteiger kon komen om te laden . Het water in het IJ was gedaald, maar dit kon de reden niet zijn. Bij nader onderzoek door een duiker, ontdekte deze dat er een goederenwagen onder water lag. Na de berging van deze wagen en de controle van het wagennummer, bleek dat deze wagen al jaren/jaren zoek was. Als beveiliging van de spooraansluiting was er terplaatse een appart wissel met een stop-ontsporingsblok geplaatst . Maar waar gewerkt wordt worden er soms fouten gemaakt !
1957
Beladen van de Spoorpont II van Rederij Koppe voor het overzetten van goederenwagens over het IJ tussen de Rietlanden en Amsterdam Noord, bij de aanlegplaats te Amsterdam Noord Distelweg. 1957
1957
Aankomst in de stad 1957
1957
Aankomst in de stad 1957
Spoorpont II van Rederij Koppe voor het overzetten van goederenwagens over het IJ tussen de Rietlanden en Amsterdam Noord, bij de aanlegplaats te Amsterdam Noord
De Spoorpont II van Rederij Koppe voor 1957
Ned Plantenboter fabriek
Distelweg zijde. 1957
1957 Afbeelding van de Spoorpont II van Rederij Koppe voor het overzetten van goederenwagens over het IJ tussen de Rietlanden en Amsterdam Noord, bij de aanlegplaats te Amsterdam Noord
1957
Enkele goederenwagens op de Spoorpont II van Rederij Koppe 1957. Geladen met bakken kalk voor Electrozuur.
1957
Pontverbinding Tasmanstraat-Distelweg, 2 februari 1957
datering 13-03-1957
Telegraaf 12-6-1957 De locomotief raakte te water
Telegraaf 12-6-1957
De locomotief raakte te water
Afbeelding van de Spoorpont II van Rederij Koppe voor het overzetten van goederenwagens over het IJ tussen de Rietlanden en Amsterdam Noord, bij de aanlegplaats te Amsterdam Noord. Op de achtergrond de Distelweg en rechts Electrozuur. 1961
1967 Afbeelding van de Spoorpont III van rederij Koppe over het IJ te Amsterdam, bij de aanlegplaats te Amsterdam Noord
1961
Afgeladen met mannen, erg veel met een hoed op. 1960
Distelwegveer voor auto’s
Voorts was er nog sinds 1957 het Distelwegveer, waarmee tot 30 maart 2007 ook auto’s konden worden overgezet: van de Tasmanstraat (Oude Houthaven) in het toenmalige stadsdeel Westerpark, thans stadsdeel West, naar de Distelweg in Amsterdam-Noord. Hier werden de laatste twee nog aanwezige grote ponten ingezet. Op 21 november 2006 heeft de gemeente Amsterdam besloten om dit veer te laten vervallen. De reden hiervoor was dat dit veer nog van voor de tijd van de tunnels dateerde en derhalve nog steeds auto’s en vrachtauto’s vervoerde. Het Distelwegveer had tevens een functie als route voor gevaarlijke stoffen. Eind december 2006 besloot het college van B&W het veer te behouden voor voetgangers en fietsers.
Stoompont 12 op het Distelwegveer, 21-10-1961
Deel uit het verhaal van Theo Bakker
De wandeling op zondag.
De voorlopige eindbestemming van de wandeling lag achter de poort, aan het water van het Westerkanaal, alhoewel geen hond ooit van het Westerkanaal had gehoord en het gewoon over de Nassaukade en de Houtmankade had. Achter de poort was de steiger van het “bootje van Boekel” en volgens mij was die boot van opa want hij hoefde immers nooit te betalen?!
Ik werd in het vooronder geloodst en opa ging even de kapitein gedag zeggen. Daar kocht hij vast de kaartjes en als de conducteur langs kwam om de ritprijs te incasseren hoefde mijn opa nooit te betalen. Man, had ik ontzag voor ‘m. Hoe dat precies in z’n werk ging hoorde ik ook weer veel later pas.
Het “bootje van Boekel” was een particulier overzetveer naar Amsterdam-Noord. De rederij was al in de jaren dertig begonnen met dat overzetveer, dat waarschijnlijk opgezet was voor de grote hoeveelheid industrieën in Noord. De belangrijkste aan de Distelweg waren de Nederlandse Plantenboterfabriek, de Hollandse Beton Maatschappij en Electrozuur. Aan de Asterweg waren nog de British American Tobacco Company, de Noord-Amsterdamse Machinefabriek het IJ en de fabricage van industriële verpakkingen van Van Leer. In de Spaarndammerbuurt ging het slecht met de Westersuikerfabriek en veel personeel zocht elders werk.
Het vertrekpunt was van de Willemspoort. De veerboootjes waren lage scheepjes met passagiersaccommodatie in het ruim met wat ramen net boven het gangboord. De lucht benedendeks zit nog in m’n neus; die van door gelekte dieselolie verziekt afvalwater dat al maandenlang in de kiel van het schip heen en weer klotste. Met de harde houten banken was kajuit zeer zeker een te riante benaming. Als het niet al te slecht weer was bleef je aan dek, tenzij je door de bemanning naar beneden gejaagd werd. Of omdat er geen plaats was, want iedereen wilde liever buiten blijven staan. Nou was dat dek niet direct open lucht, eerder een overdekt platform met trappen naar het voor- en achter compartiment, waar zich middenin ook nog de stuurstand bevond.
Op die zondagen was er natuurlijk geen of weinig werkvolk aan boord. Die plaatsen werden dan ingenomen door supporters van De Volewijckers, dat wil zeggen: als ze die zondag speelden op het Mosveld. Het heeft heel wat jaren geduurd tot ik begreep wat de Staatslieden-, Spaarndammer- en Zeeheldenbuurt toch met De Volewijckers hadden, dat ze zulke reizen door Amsterdam maakten om hun club te bezoeken. En dat terwijl er toch een eersteklasser aan de Spaarndammerdijk speelde: DWS. Maar zodra je leert hoe rood deze hoek van Amsterdam was en hoe rood De Volwijckers waren begrijp je het wel.
Kort voor en in de oorlog maakten de broers Douwe en Gerben Wagenaar het bestuur van De Volewijckers uit. Gerben had zelf nog in het eerste elftal gestaan. Gedreven door de onverzettelijkheid van de Wagenaars was de club in de oorlogsjaren doorgestoten van de derde divisie naar de eerste en werd in het seizoen 1943-’44 zelfs landskampioen, ten koste van het grote Ajax en in de slotronde Heerenveen met zijn coryfee Abe Lenstra. Deze achtergrond maakte De Volewijckers ongemeen populair, iets dat waarschijnlijk maar tot het schisma in de CPN geduurd heeft. Dat was mogelijk ook een gevolg van de hetze tegen de communisten begin 50-er jaren of het feit dat De Volewijckers nooit meer het peil van die oorlogsjaren bereikt hebben. Maar toen was het allang gedaan met de ritjes met Boekel. Opa werd te oud voor die fratsen en ik – als puber – te oud voor die adoratie van mijn grootvader. Mijn grootouders haalden nog wel de krant, toen ze in 1966 65 jaar getrouwd waren. Daar werd als bijzonderheid verteld dat het echtpaar dit heugelijke feit vierde met hun 75 kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Daar was ik er één van.
Theo Bakker
veerpont van rederij Boekel, foto van 12 mei 1938 ( met dank aan Wim de Graaf )
De boot waar Theo Bakker over schrijft, arbeiders van Electrozuur staken zo he IJ over.
De Telegraaf 29-12-1961
De Waarheid Vrijdag 29 december 1961.
1962
1963
Afbeelding van één van de spoorponten van Rederij Koppe voor het overzetten van goederenwagens over het IJ te Amsterdam, tussen het goederenemplacement Rietlanden en het raccordement Distelweg
Ook vreemde goederen gingen via het spoor, balen oud papier.
Distelveer ging ook naar Ketjen
Ketjen
1 Afbeelding van de spoorpont van rederij NACO over het IJ te Amsterdam tussen de Rietlanden en AKZO Amsterdam Noord met enkele ketelwagens met chemicalien van Ketjencat
1962
1962
1962
Ketjen
vervoer van zwavelzuur op het terrein van de zwavelzuurfabriek Ketjencat aan de Distelweg te Amsterdam 1967 de buren van AGA.
Link Ketjen http://nl.wikipedia.org/wiki/Ketjen
1983
1983
1983
1983
Het terrein van zwavelzuurfabriek Firma Ketjen NV. Nieuwendammerkade
6 Augustus1964 in Amsterdam Noord bij het emplacement Distelweg alwaar locomotor N.S. 283 met een open goederenwagen en chloorketelwagen 545 403 P
1970 Spoorpont III onderweg naar Ketjen
1983
Einde Ketjen
12-02-1964
6 Augustus 1964 in Amsterdam Noord bij het emplacement Distelweg alwaar locomotor N.S. 283 met een open goederenwagen
en chloorketelwagen 545 403 P “particulier eigendom” klaar staat om de spoorpont op te rijden.
foto Rudolf O’Bryan
okt. 1964
De Tijd 14-12-1964 De portier van Electrozuur zag het goed, een paar dagen later vond men iets in het IJ, maar niet de juiste auto.
Distelweg
Leeuwarder courant 17-12-1964
De Waarheid 22-04-1965
SPOORPLAN DISTELHAVEN
Belangrijkste industrieën gelegen aan de Distelweg waren de Nederlandse Plantenboterfabriek, de Hollandse Beton Maatschappij
en Electrozuur. Belangrijkste industrieën gelegen aan de Asterweg waren de British American Tobacco
Company, de Noord-Amsterdamse Machinefabriek het IJ en de fabricage van industriële verpakkingen van Van Leer.
De weegbrug, 150 meter van de pont.
spoorlijn liep over de Distelweg, maar ook rond de gebouwen en langs het water.
Spoorpont I van Reederij Koppe in Amsterdam ligt afgemeerd aan De Ruyterkade in Amsterdam, april 1966
Transport voor Electrozuur, cokes en kalk. Goederen station, De Rietlanden, Amsterdam centrum
De Tijd 12-06-1967
Telegraaf 12-06-1967
Olga de Leeuw
Leeuwarder courant 25-10-1967
25 oktober 1967 Goederen station, De Rietlanden, Amsterdam centrum
Goederen station, De Rietlanden, Amsterdam centrum
Goederen station, De Rietlanden, Amsterdam centrum
Goederen station, De Rietlanden, Amsterdam centrum
Goederen station, De Rietlanden, Amsterdam centrum
Goederen station, De Rietlanden, Amsterdam centrum
J, Ossebaar schreef:
Op verzoek van Piter ( binnenvaarttaal) ben ik even aan het zoeken geweest naar wat gegevens over de Spoorponten te Amsterdam .
De foto van wrijfhout 5808 . Dit is de Spoorpont 1 . De pont heeft dienstgedaan van 1914-1957 . laadvermogen ongeveer 125 ton ,oftewel een wagen gewicht van 40 ton . De pont is gebouwd in opdracht voor de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij . En na de fusie met de andere spoorwegen ,overgegaan naar de NS . De voortstuwing was een dieselmotor van nederlandsfabrikaat .
In 20-2-1957 werd spoorpont 1 vervangen door Spoorpont 2 . Deze was ontworpen door bouwbureau De Groot uit Bloemendaal ,en gebouwd door scheepswerf Vooruit te Zaandam . Laadvermogen 275 ton ,wagengew;65 ton . Uitdienst 1969 of 1970 . Snelheid 8 knopen , 2 schroeven die onafhankelijk gebruikt werden , de 2 roeren ( aan beidezijde 1 ) zijn met elkaar gekoppelt . Spoorpont 2 kreeg uitbreiding door spoorpont 3 .
In de huidige wijk Sporenburg ,tussen de ertskade en panamakade lag voorheen het spoorweg rangeerterrein Amsterdam Rietlanden . Op de kopsekant van deze wijk was de aanlegsteiger van de spoorpont ( verlengde hengelstraat ) . De pont voer dan naar de pontsteiger Distelweg ( nast de steiger van het huidige voetveer GVB ) . Dit raccordement heete ,over ’t IJ Distelweg . De sporen lagen in de Distelweg en Asterweg . De bedrijven die daar bedient werden waren ;Zuurstof & acetyleen fabr; Harmsen Steenhouwerij ;Du Croo & Brauns ; Ghemie Ketjen ; Ned Plantenboter Fabriek ; en verder kleinere bedrijven via de los-en laadweg . Op de eerste pont gingen 2 goederenwagens en een lokomotor ( Kleine diesel-elektrische lokomotief ,max snelheid 30 Km/u .) Daarna naar behoefte ,maar het aanbod was soms zo groot dat de beide ponten tussen 6 en 12 uur constant werk hadden met lading naar noord ,en des middags/avonds alles weer retour.
De ponten hadden een nautische bemanning van de NS dochter Rederei Koppe . Het rangeerwerk werd door NS personeel gedaan .
Er deed zich een verhaal de rondte ,dat op een goede dag de pont niet aan de pontsteiger kon komen om te laden . Het water in het IJ was gedaald ,maar dit kon de reden niet zijn . Bij nader onderzoek door een duiker ,ontdekte deze dat er een goederenwagen onder water lag . Na de berging van deze wagen en de controlle van het wagennummer ,bleek dat deze wagen al jaren/jaren zoek was . Als beveiliging van de spooraansluiting was er terplaatse een appart wissel met een stopontsporingsblok geplaatst . Mar waar gewerkt wordt worden er soms fouten gemaakt !
Het enige dat ik aan zou kunnen vullen is dat een locomotor 65 km/h mag, maar dat is slechts een klein detail. Een locomotor was vooral handig omdat hij bediend mocht worden door een rangeerder, en er geen dure machinist nodig was. De motor is een driecilinder Stork-Ricardo, en met brandstofkoeling 
kon de boel ook niet zo snel kapot.
Spoorpont III 1967
22-12-1976
Telegraaf 29-11-1968 foto, Hans Schoolenberg
Nederlands dagblad 17-12-1970
SPOORPONT STEIGER DE RIETLANDEN 1973
Afbeelding van het naambord van de Spoorpont III van rederij NACO over het IJ te Amsterdam 1983
Afbeelding van het oprijden van enkele goederenwagens op de spoorpont van rederij NACO over het IJ te Amsterdam, bij het goederenemplacement Amsterdam Rietlanden. coll. HUA, fotograaf J.J. Stellingwerff, datering 1978
het borgen van de spoorpont van rederij NACO over het IJ te Amsterdam 28-04-1983
1983, Electrozuur op de achtergrond, de lange pijp rechts.
www.nvbs.nl
Bootje Bergman meerde ook wel eens aan bij de Distelweg
Met de pont op weg naar de fabriek Mei 1986
De oprijbrug van de spoorpont naar Amsterdam Noord genomen vanaf De Rietlanden
1986-05-24 aansluiting voor de spoorpont Amsterdam Rietlanden
Op de pont richting de fabriek distelweg juli 1986
27-1-1987 Distelveer heeft te maken met grote verliezen, 1 AGA auto op de veerboot en 2 luxe auto`s
Amsterdam, one of the old ferries, here IJveer 24, Distelwegveer
Vandaag was de laatste dag waarop het GVB auto’s over het IJ vervoerde op het Distelwegveer 30 maart 2007
Vandaag was de laatste dag waarop het GVB auto’s over het IJ vervoerde op het Distelwegveer. 2007
Alles is weg, de veerboot, de spoorpont, AGA gassen, Electrozuur
Distelweg veer ging naar Electrozuur
weegbrug Distelweg, nog een klein stukje spoor.
Opgang naar de pont
De laatste resten van de spoorkade bij de Distelweg
Voor wie zouden deze kastjes gemaakt zijn, bij de Distelweg-veerpont naar Noord
uitzicht vanaf de pontsteiger Distelweg, 26-3-2007
Helaas, nu niet meer, ga er niet staan wachten.
Geachte mevrouw, mijnheer, ik was op zoek naar de Amsterdamse Spoorponten en vond op uw website daar een interessant stuk over. Ik heb een paar opmerkingen die mogelijk voor u interessant zijn. Als geboren en getogen Amsterdammer weet ik niet beter of uw fabriek van Electrozuur stond bij de bevolking bekend als de carbidfabriek. Vanaf begin jaren 70 was ik chef van de sectie wegonderhoud bij NS. Het beheer van de aanbruggen lag bij brugonderhoud, het remmingwerk en het spoor bij ons. Toen ik begon was er een treintje door de brug bij Ketjen gezakt. NS heeft toen besloten de brug bij de Distelweg weg te halen en die bij Ketjen te plaatsen. De bemanning van de ponten was van Koppe, woonde in Drente en reisden met NS personeel vervoersbewijzen. Het laatst lagen zij achter het CS aan de NS steiger die bij de NACO in gebruik was. Daar lag ook de salonboot genaamd ir den Hollander. De eigenlijke overnachtingsplaats was een steiger in de kop van het spoorwegbasin, die lag uit het zicht en bovendien niet gunstig voor het personeel om hun dienst aan te vangen en te beëindigen. De ponten waren de snelste schepen op het IJ. Op een keer wilde ik wat op de pont gaan doen maar dat had die dag zijn laatste reis gemaakt en ging naar het cs. Ik ging naar mijn kantoor op de Panamakade 64, pakte de auto en reed naar het cs. De pont lag daar al reeds aangemeerd. Pont twee had een hoger gelegen schroefas en dat was de reden waarom normaal pont drie in gebruik was. Pont twee was namelijk een keer bij het aanmeren in de Rietlanden lucht gaan happen waardoor hij niet meer remde en werd de steiger eruit gevaren. Buiten Ketjen en Distelweg werden (u toont het met foto’s) wagons met staalplaten voor scheepswerven en kolen tot in Zaandam gebracht waar de lading door de klant zelf vanaf de spoorpont werd gelost. Han Baas, Segorbe, España
Steiger voor de Distelpont
Schilder
Afkomstig van Jim Harris
www.jimharris.nl
Modelspoor Distelweg
Sponsor du musée de l’AGA
www.delangeemmen.nl
vanaf 11-05-2013